نور خورشید یک منبع قدرتمند از اشعه ماورای بنفش (UV) می باشد. قرار گرفتن پلاستیک ها در معرض اشعه UV نور خورشید و همچنین اکسیژن موجود در هوا می تواند باعث شکست پیوندهای شیمیایی و در نهایت تخریب آنها از طریق یک فرآیند اکسایشی نوری گردد. این فرآیند می تواند باعث ایجاد اثرات نامطلوبی از جمله تغییر در ظاهر محصول (تغییر رنگ، تغییر در براقیت و / یا سفید شدگی)، افت خواص مکانیکی و فیزیکی و شکل گیری نقوص قابل مشاهده همچون ترک و شکستگی گردد. برای قطعات پلیمری که در محیط های بیرونی و فضای باز و در معرض نور خورشید استفاده می شوند، جذب فوتون از تابش نور خورشید (به عنوان مثال طول موج های 100 نانومتر تا حدود 1 میلی متر شامل اشعه ماوراء بنفش، مرئی و مادون قرمز) امری اجتناب ناپذیر است. لذا تولیداتی که زمان های طولانی در معرض نور خورشید هستند باید در برابر این تخریب، محفاظت گردند. به این منظور، برای بهبود مقاومت قطعات پلاستیکی و مواد پلیمری در برابر نور خورشید از پایدار کننده های نوری (پایدارکننده های UV، مستربچ آنتی یو وی یا( UV STABILIZIER  ) تحت عنوان مستربچ ضد اشعه ماورای بنفش استفاده می شود. این مواد از اثرات مخرب نور بر پلاستیک ها جلوگیری می کنند. پایدار کننده های نوری از طریق مهار حدواسط های فعال و یا جذب رقابتی اشعه های مضر UV فرآیند تخریب پلیمر را مهار می کنند.