الیاف شیشه (GF) عامل تقویت کننده ای هستند که در کامپوزیت های برپایه پلی پروپیلن (PP) استفاده می شود، زیرا تعادل خوبی بین خواص و هزینه های تولیدی برقرار میکنند. با این حال، خواص نهایی آنها عمدتاً توسط استحکام و پایداری فاز داخلی پلیمر-الیاف تعیین می شود.
کامپوزیت های پلیمری تقویت شده با الیاف شیشه در طیف گسترده ای از کاربردهای صنعتی مانند هوانوردی، دریایی، ساختمانی، کالاهای ورزشی، لوازم خانگی، مبلمان و غیره استفاده می شوند. آنها بیش از پنجاه سال است که در بازار هستند و عموماً برای جایگزینی موادی مانند چوب، آلومینیوم و فولاد استفاده می شوند. مزایای آنها نسبت به مواد سنتی شامل استحکام مکانیکی بیشتر، وزن سبک تر، پایداری ابعادی بهتر، استحکام دی الکتریک بالاتر و مقاومت در برابر خوردگی، و انعطاف پذیری برای بهبود خواص محصول تولید شده است. مزیت اصلی این کامپوزیت ها که به آنها کمک می کند تا وارد چنین بازارهای متنوعی شوند، خاصیت ویژه بالای آنها است که از فلزات و سرامیک ها بیشتر است. با این وجود، تنظیم فازهای میانپیوند خوب و یا بادوام بین ماتریس و تقویتکننده همچنان یک مسئله حیاتی در این نوع مواد است. این فاکتور برای ماتریس های پلیمری ترموپلاستیک مانند پلی اتیلن (PE)، پلی پروپیلن (PP)، پلی وینیل کلراید (PVC)، پلی استایرن (PS) و پلی آمید (PA) حیاتی است.