پلی پروپیلن (PP) یکی از پلیمرهایی است که به طور گسترده تولید می شود، به ویژه به دلیل مقاومت خوب در برابر ضربه و همچنین پردازش پذیری بالایی که دارد، به طور گسترده در تولید قطعات خودرو استفاده می شود. افزودن پرکننده ها به ماتریس PP یک مسیر پذیرفته شده و کارآمد برای دستیابی به بهبود خواص مواد و یا صرفه جویی در هزینه محصول تولید شده میباشد. تالک، با یک ساختار لایه ای صفحه ای مانند کانی سیلیکات منیزیم، ثابت کرده است که پرکننده بسیار کارآمدی در بهبود خواص مکانیکی و جهت گیری ماکرومولکولی ترکیبات میباشد و در نتیجه در غلظت های کم (کمتر از 3 درصد وزنی)، تالک به عنوان یک عامل هسته ای عمل می کند، اندازه اسفرولیت را کاهش می دهد و زمان پردازش را کوتاه می کند و باعث افزایش عملکرد بهتر ماتریس پلیمری تقویت شده میشود. در مقدار درصد های بالاتر (وزن 10-40%) به عنوان یک پرکننده تقویت کننده عمل می کند، مدول کششی و سفتی را افزایش می دهد، اما مقاومت کرنش در برابر شکست و ضربه را کاهش می دهد. با این حال، مشخص شده است که تأثیر ماهیت پرکننده تالک بر توانایی تقویت کنندگی آن، بسته به فعالیت سطحی، اندازه ذرات، مساحت سطح و گروههای عملکردی دارد.